Ontmoetingen kunnen leuk zijn.
In mijn leven ontmoet ik genoeg mensen.
De ene voor heel kort, en de andere voor bijna levenslang.
En soms heb je daar dat gevoel, is dit iemand die ik beter zou willen leren kennen?
of is dit iemand waar ik een gigantisch leuke vriendschap mee wil?
Vroeger heb ik in mijn geboorteplaats Rotterdam genoeg mensen ontmoet.
Velen ben ik uit het oog verloren. Je kent het wel, van die mensen die je tijdelijk even kent alsof dat zo moet zijn.
Sommige zijn blijven hangen.
Zo heb ik nog wel wat vrienden, kennissen, en nog wat "bekenden" in Rotterdam wonen.
Natuurlijk ook familie, maar dat gaat dit schrijven niet over.
Je komt mensen tegen, die maken een indruk op je.
Maar zo kom je ook mensen tegen die op dat moment goed zijn om tegen te komen.
Maar hoe zit het nou als het tegenvalt?
En vooral, hoe zit het met als je iemand echt beter wil leren kennen?
Als het tegenvalt, dan doe je er vrijwel gelijk afstand van.
Dit wil niet zeggen dat het niet goed is geweest om iemand tegen te komen.
Zo kan een persoon op dat moment zeer leerzaam zijn.
Maar vooral dat iemand beter willen leren kennen.
Dat is toch wel een ding.
Zo heb ik dit een paar keer in mijn leven gehad.
Dit omdat iemand er een interessante gedachte op na houdt, of simpelweg erg grappig is.
Zo kwam ik ooit (om precies te zijn in mei/juni 2016) iemand tegen.
ik weet het nog als de dag van gisteren, en gek genoeg blijft deze persoon nog bijna dagelijks in mijn gedachte.
Sterker nog, dan ga je slapen, bewustzijn gaat even helemaal weg, je kan niets meer sturen, en dan.........
Dan droom je ineens over die persoon.
Ik zou gaan zwemmen, maar was de zwempas vergeten. Dat was op z`n zachts gezegd niet heel erg slim.
Maar dat deed wel een hele mooie ontmoeting veroorzaken.
Een compleet mooie verschijning spreek ik aan en ... Goh, uhhh, ik wil gaan zwemmen maar tsja .. dom dom dom.
Ach, het is al duidelijk, ga maar hoor.
De ogen spraken mij aan, de vriendelijkheid kwam duidelijk over en ... ik ga maar zwemmen.
Later die dag ben ik nog eens terug gegaan.
Ik sprak deze persoon nog eens aan want, ja waarom eigenlijk?
Deze persoon deed mij aan van alles denken, en liet mij van alles voelen.
Dit door gewoon een simpel praatje. je kent het vast wel.
Ik wil deze persoon leren kennen. dat was wel duidelijk.
Maar hoe gezellig het ook even was, hoe snel er ook gepraat werd, en hoe leuk deze persoon mijn gevat zijn vond,
Het hield daar wel op.
Wat mensen om deze persoon heen wisten genoeg.
Zo hoorde ik een naam, leeftijd, zelfs woonplaats, maar dat vertelde deze persoon zelf niet.
Sterker nog, ik vroeg er nog maar eens naar, om dat wat ik had meegekregen toch een vorm van bevestiging te geven.
Maar, nee ........ weinig antwoord.
Maar daar hebben we social media.
Als je dan toch al het een en ander van deze persoon hebt gehoord, en ook van de mensen er omheen,
dan is een simpele zoekopdracht zo uitgevoerd.
Je zoekt op de gegevens die je hebt, naam, leeftijd, en zelfs woonplaats die de mensen in de omgeving van deze persoon hebben verteld.
Goh, twitter, facebook, zelfs instagram, en alsof dat niet genoeg is, ook nog een eigen website.
Nou, laten we eens sociaal doen, gewoon op twitter volgen. Waar is social media anders voor?!
Ik wilde deze persoon gewoon beter leren kennen, maar de dag daarna werd dat afgestraft.
De personen in de omgeving spreken mij er op aan, en de persoon zelf is in geen velden of wegen te bekennen.
Nou ja, ze spraken mij aan? ze vraten mij zowat op!!!! en waarom? hallo? het is toch SOCIAL media?!
En dan denk je, zal ik dan maar contact opnemen via facebook bijvoorbeeld?
Nou nee.
Toen was het social media verhaal ook al geen succes, dus dat zal nu ongetwijfeld ook tot herrie leiden.
Gewoon even uitleggen dat ik interesse in de persoon had, want wellicht ben ik verkeerd begrepen?!
De drempel ligt erg hoog.
De gene die het hardste riepen dat ik heel internet had rond gezocht (terwijl dit niet zo was) waren juist de gene die mij alles hebben verteld, tot zelfs de woonplaats aan toe.
Vriendschap, dat alleen had al mooi geweest, want .... pffff ik heb geen eens zin meer om dit helemaal uit te typen.
Dadelijk word ik nog gezien als een hopeloos geval.
Ach, mensen schatten mij toch al vaker verkeerd in, en daar trek ik mij inmiddels niets meer van aan.
En nu nog steeds, heden ten dagen, denk ik nog wel eens aan deze persoon.
Maar het meest bizarre is, als ik er niet aan denk, is er wel iets wat mij er wel aan laat denken, zoals een droom bijvoorbeeld.
En dan vraag ik mij af,
Als een ander jou niet wil kennen, zelfs weerstand bied, waarom blijft zo`n persoon dan nog zo dichtbij?
En wat had die ontmoeting dan voor nut?
Leerzaam was het niet, want ik doe het nog steeds op die manier, maar dat is vrij normaal.
Was het dan .... tsja, en zo gaat dat dan allemaal door je hoofd, maar de persoon zelf, nope.......
Wat voor nut had het dan? en wat voor nut heeft het om er zelfs over te dromen?
Wellicht is het antwoord nooit iets wat ik zal krijgen.
Wellicht is het antwoord onbelangrijk,
Maar voor mij is het nog altijd een mysterie.
Of is dat het doel geweest? Mysterieus persoon waar ik de naam van weet maar verder niet mag kennen ........
Omdat deze persoon een website heeft, lees ik daar wel eens op nadat deze persoon weer in mijn gedachte is geweest.
En toch begrijp ik dan sommige dingen niet.
Als ik dan uit beeld ben, en er volgt drie dagen na mijn vertrek een bericht, waarom lijkt het dan verdacht veel op dat het slaat op mij?
Want zo lijkt het er op dat ik "lastig en eng" ben.
Ik zal het mij vast en zeker verbeelden, noem mij maar gek, maar ik zal het niet begrijpen hoe hard ik het ook probeer.
Vergeten lukt mij niet, want dromen kan je niet sturen.
En dan nog als ik rustig bezig ben met websites maken of rijden, zelfs dan spookt deze persoon soms door mijn hoofd.
Maar wat is daar nou het doel van?!
in het jaar 2020 heb ik dan ook maar een muziekstuk gecomponeerd.
gewoon uit gevoel, niets commercieels aan!
Luister hier naar het muziekstuk
                                                                                                                                                                                                                                Â