om vier uur gaat de wekker weer.
Slaap betekend rust,
Maar rusten is niet altijd slaap.
en wat als je de slaap niet vatten kan?
dan zegt men dat je rusteloos bent.
Eenmaal in bed, ongewild blijven denken,
slapende toch nog een nare droom,
Wakker met het zweet op je lijf,
en je leven het zelfde als de nachten.
Rusteloos, en veel aan de hand.
Mensen om je heen met veel trammelant.
Ik als iemand niet wetend waar de rust zich verstopt,
maar mensen om jou heen die zorgen dat jij alles opkropt.
Kon ik alle stress en zorgen maar even wegdoen, diep in een pot,
maar daar is weer iemand, die wil jouw leven kapot.
Met leugens en mensen tegen je opzetten,
en ik maar werken mijn leven lijden en verder binnen vetten.
Elke dag denk ik aan rust en slaap,
nu zit ik weer te typen, mijn mond opent, weer een diepe gaap.
om vier uur gaat de wekker weer.
ik leef mijn leven keer op keer.
van waar ik van houdt maar niet bij mij is,
tot wederom iemand die mij denkt te kennen.
Niemand kent mijn verleden, niet hoe hard en niet hoe zacht.
Niemand weet waar ik vandaan kom en wat ik geworden ben.
Een mens met gevoelens,
een mens met een hart.
het wordt vaak vergeten.
en nog denkt men mij te kennen.
Die botte lul of wellicht zelfs een freak.
ik praat terug ook al wil die gene dat niet.
het zit in mijn aard, in het beestje zoals wordt gezegd.
mensen denken mij te kennen tot ik dat weerleg.
Eenzaam en alleen in mijn duur betaalde huis,
niemand om mij heen, en dus ook niet echt een thuis.
doen wat ik niet wil, want dan is een ander tevree,
maar wie neemt mij in haar leven mee?
een samen, een thuis en vooral met elkaar.
Leuke avonden niet saai.
Iemand die mij wil leren kennen, en mijn littekens wil zien
zonder er misbruik van te maken.
Ik houdt van mensen, maar houden zij van mij?
vrienden om mij heen die maken mij blij.
Mijn werk is mijn familie, want een gezin heb ik niet.
en weer rusteloos zonder slapen met mijn stille verdriet.
om vier uur gaat de wekker, dat weet ik nu alvast.
maar wat ik nog niet weet is wat er in mijn leven past.
Ik doe mijn best voor een goed bestaan.
Met dank aan mijn werkgever en een goede baan.
daar waar ik van houdt zal echt wel weer bij mij komen.
en wellicht wel sneller dan ik denk.
voor de rest zal ik altijd blijven dromen,
wat dat betreft ben ik een fantasie tank.
ik tank mij vol met mooie idealen,
maar daarmee kan ik geen rekening betalen.
mijn werk, mijn leven, dat is hoe het nu is.
en men om mij heen blijven altijd in het ongewis.
mijn verleden, soms praat ik erover, maar altijd een klein deel.
hoe graag ik ook zou praten, dat is echt wel wat ik wil.
Maar wanneer ik vertel en zeg wat er is gebeurd,
weet ik zeker dat er weer een van zijn stoel af pleurt.
zo goed als ongelofelijk dus ben ik in hun ogen een fantast.
Simpelweg omdat mijn verleden dus mijn leven niet in hun straatje past.
Een man met littekens vele wel te verstaan,
Maar mij altijd zien lachen en met jou ben ik begaan.
ondanks wat er gespeelt heeft en nog altijd spelen zal,
en ik nog zal voelen hoe ik steeds weer val.
want er zijn mensen die willen mij kapot.
die mensen waren eerst naasten, maar zijn nu verrot.
Leven ja daar houdt ik van.
niemand die mij dat afpakken kan.
Schelden mag je tegen mij,
maar weet wel, ik doe geen stap opzij.
met rechte rug en hoofd omhoog,
want ik ben nooit en zal nooit zijn verslagen.
kijk ik elke dag naar rusteloze dagen.
morgen gaat de wekker om vier uur.
de dag vol met rijden, en de diesel veel te duur.
de maatschappij verhufterd en hard,
maar ik ga door en kijk met smart.
elke dag maak ik wat van het leven,
Door te nemen wat ik kan, maar ook door te geven.
Soms kom ik bot uit de hoek,
en soms, zeker niet vaak, zijn mijn woorden zoek.
van lockdown tot prik en een mondkap op je muil,
van schelden en vechten vooral een hoop vuil.
een vrouw in mijn leven was dat maar waar.
maar voor velen is dit wat ik zeg kennelijk raar.
liefde is geven en nemen, en elkaar kunnen verstaan.
Daar durven vele dan ook weer niet aan.
Misschien dan ooit iemand die mij wil verstaan.
en daarna aan mij zij wil staan.
maar morgen gaat de wekker om vier uur dan alweer.
Rusteloos zit ik typen.
slapen is wat ik moet, maar wordt wakker door dromen.
soms is het moeilijk om uit mijn bed te komen.
maar ik sta er weer, elke dag op tijd.
en van alles wat ik doe heb ik geen momentje spijt.
Kracht in het leven disciplinair,
ik vraag alleen aan mensen, alsjeblieft blijf fair!
Je kent mij niet, en zal mij nooit gaan kennen.
er zullen er twee zijn die dat wel mogen, en voor hun is dat wennen.
De ene ken ik al en komt weer bij mij terug.
de ander moet nog komen, al lijkt mij dat wat stug.
Een dacht mij te kennen, maar dat is achter de rug.
die kent mij nog lang niet, die heeft mij niet willen verstaan.
die koos het hazenpad, weg uit mijn bestaan.
Krachtig ben ik zeker!
nog krachtiger zal ik worden!
ook al betekend dat momenteel rusteloos en veel getypte woorden.
Mijn werk, mijn familie!
mijn vrienden aan mijn zij.
en in de toekomst, wanneer dan ook, wordt ik vanzelf blij.
Maar om vier uur gaat de wekker weer.
de droom zal weer vergaan.
dat doet niets af aan mijn krachtige bestaan!
door discipline steeds weer verder ongeacht verdriet.
Elke dag blijf ik lachen, zo zien zij mijn gevoelens niet.
Niemand gaat het wat aan wat mijn verleden was,
omdat ik anders wederom niet in hun straatje pas.
Elke dag opnieuw, rug recht en hoofd omhoog.
discipline elke dag, maar toch een grote spanningsboog.
Maar voor hen die mij denken te kennen, en denken dat ik loog,
leer mij echt eens kennen voor zover ik jou laat zien.
een kwestie van geen vooroordelen.
een hand omhoog een zwaaiend gebaar,
een lach tijdens praten.
maar hij die denken mij te kennen vele woorden staan te blaten.
Cor dit, Cor dat, maar slaan de plank steeds mis.
wie leert mij echt eens kennen?
Ik ken mezelf door en door.
en wel beter dan alleen mijn naam.
vertrouwen in mij zelf is nooit vergaan.
Discipline is er om mij in stand de houden.
maar om vier uur gaat de wekker weer.
ik ben weer op tijd.
een lach op mijn gezicht.
en dromen over later wat er voor mij ligt.